Saata baxmadan qapısını çala biləcəyi bir dostu olmalıdı insanın....
"hardan çıxdın bu saatta" deməmli,bir gecə yarısı təlaşla yataqdan qalxdığında;
"gözünün dilini" bilməli,soruşmadan ,söyləmədən anlamalı.....
Arxa bağçada varlığını sezdirmədən, yaşayan vəfalı bir ağac kimi köklənməli həyatında; sən hər daim onun orada olduğunu hiss etməlisən.Ehtiyacın olduğunda gedib gövdəsinə yaslana bilməli,qovuqlarına gizlənə bilməlisən.
Qucaqlamalı səni güvənli qolları,.. budaqları yorğun başına çiyin,yarpaqları qanayan ruhuna məlhəm olmalıdı...
Әn məhrəm sirlərini verəbilməli, ən dərin yaralarını açıb göstərə bilməlisən;kölgəsində sərinləməlisən sorğusuz ,sualsız...
Bu qədər yalan içində bir tək o, sözünü əyib bükmədən söyləməli, səhv anlaşılmayacağını bilməlidi.
Alqışlandığında deyil sadəcə, əsil təqsirləndirildiyində yanında durub qoluna girə bilməli, tərifləməli aləm içində səni ,təklikdə söyməli və sə elə güvənməlisənki ona tərifləyəndədə,söyəndədə bunun sevgidən olduğunu bilməlisən , "mən laiqəm" deyə bilməlisən.
Təklifsiz zamini olmalıdı xətalarının,günahlarının yeganə şahidi....
Səni səndən yaxşı bilən,sənə səndən çox güvənən bir sirdaş...
Göz bəbəkləri buludlandıpında yaxınlaşan fırtınanı sezə bilməlisən.
Və sən ağlayanda onun gözündən gəlməlidi yaş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Fikirleriniz önemlidir!